Katedra Wawelska Kraków

(M): Uwielbiam Cię, Panie! Pragnę usłyszeć Twe Słowa w ciszy mego serca. W tej wewnętrznej ciszy,
daj Swe Słowo, Panie, Królu narodu polskiego. Niech rozjaśnią się mroki ziemi, mroki serc wołających do Ciebie, Chryste!
Mateńko, bądź pozdrowiona całym sercem oddanym. Przygotuj dla Swego Syna biedne stworzenia, wołające do Nieba o pomoc w utrudzeniach ziemskich. Przybądź nam, Matuniu, z pomocą, ochroń od złego ducha, by dzieci Twe, Matki i Królowej, stanęły w gotowości do swej drogi, wyznaczonej, wiodącej ku Ojcu Niebieskiemu.
Przybądź, litościwa Matko Boga i ludzi, przybądź z pomocą, która tak konieczna w naszym kraju, gdzie trwa bezwzględna walka duchowa. Nie opuścisz nas, wołamy o pomoc i bezpieczeństwo w czasie, gdy naród rozmodlony, w krzyku serc stanął w modlitwie „Różaniec do granic”. Poprowadź nas w tej walce! Twoje przywództwo Matki Boga obroni i ochroni nas przed wojującym duchem w ataku.
Wierni Tobie, Mateńko, Królowo, pójdziemy pod sztandarem wiary i ufności, a Tobie oddajemy przywództwo, by droga prostą była do Syna Twego a naszego Pana
Jezusa Chrystusa w Bogu Ojcu i Duchu Świętym.

Matka Boża
Ja przemówię, Matka wasza a Królowa narodu.
Dzieci Moje! Poruszone wasze serca odezwały się gromkim krzykiem o sprawy, leżące w sercu narodu. Wszystko zabrane do wysłuchania a już jest w wysłuchaniu. Niebo całe tego oczekiwało. Porwanie do modlitwy serca, modlitwy ofiarnej, tak szczerej i głośnej, zostało zauważone, a Niebo całe przyłączone do was w swym wołaniu.
Pierwszy krok do celu, Moje ukochane dzieci!
Trzeba teraz uporządkować swe serca,
zdeklarować się w wierze w Jedynego Boga w Trójcy Najświętszej,
przyjąć warunki Boże, a nade wszystko – miłość,
miłością dzielić się, w jedności serc działać, choć przeszkody wielkie.
Nie bójcie się, maleństwa Moje. Niebo całe czuwa, wszak wybrańcami jesteście, dla świata w przykładzie.
Zauważajcie znaki wam dawane, częste i wyraźne.
Odczytujcie, rozeznawajcie, wierzcie i ufajcie. Miłość Boża teraz spoczywa w waszych wołających, otwartych sercach w jedności.
Taki krzyk jednego serca, serca narodu, jest słyszalny i uznany, a przyjęty.
W walce duchowej nie jesteście sami i nie obawiajcie się niczego!
Wasze zwycięstwo z Naszych Serc miłujących pochodzi, Serc miłosiernych dla Swych dzieci. Porwani miłością, jednością, wiarą niezłomną i w Bożym Miłosierdziu utwierdzeni pójdziecie w drogi Boże, by ujrzał świat i zapragnął iść z wami, za wami.
Światło Boże przebiło mroki ziemskie!
Chrońcie to Światło swą wiarą, postanowieniami, modlitwą serc oddanych.

Narodzie Mój, postanowisz jeszcze o oddaniu swoim Memu Synowi Jezusowi
Chrystusowi, by panowanie Jego sięgało wszędzie, gdzie jeszcze mroki panują.
Tego trzeba, by naród w jedności przemówił do Serca Króla, Jezusa Chrystusa
(Intronizacja), aby przyjęte w serca postanowienia, wyrzeczone przed Majestatem,
były prawdziwie i szczerze przyrzeczone i wydane ze swej woli, woli narodu.

Pan Jezus
Niech sprawy wasze głosi teraz Moja posłanniczka dla narodu Mego. Ona wypowie Moje ustanowienia tobie, a narodowi.

Św. królowa Jadwiga
Witaj, ukochana siostrzyczko w Miłości Pana Jezusa Chrystusa. Witaj i raduj się wraz ze mną, gdy moje duchowe serce radosnym krzykiem wita ciebie. Ten radosny krzyk niech was ogarnie, a naród niech usłyszy jak wielka radość panuje w Niebie („Różaniec do granic”). Jeszcze nie wiecie, jeszcze nie rozumiecie czym był ten zryw waszych serc, co spowodował a spowoduje, a jakie owoce tego wydarzenia zbierzecie.
To co zostało uczynione,
to zawezwanie Ducha Świętego w waszych sercach,
to porwanie serc,
oczyszczenie umysłów,
zjednanie w wierze i miłości.
To wyszło z promienia Miłości Bożej, rozpalonej i oczyszczającej mroki!
Wy to przyjęliście szczerze i radośnie, a jednocześnie niepokój serc, który zaistniał w ostatnim czasie, spowodował wasze zdecydowane kroki w wołaniu o pomoc i dokonaniu wyboru kierunku drogi w waszym życiu.
Dobrze wybraliście, dobrze idziecie i tak idźcie wspólnie z wiarą i radośnie! To wasza droga, wam wyraźnie ukazana, droga wolności serca, droga wiary nieprzejednanej i jej obrona, a w tym zgoda, jedność, miłość bliźniego, wiara w Jedynego Boga, uległość w postanowieniach Bożych (przykazania).
Droga dla narodu już wytyczona. Jeszcze trochę, a wejdziecie na drogi proste.
Na nich zobaczycie światło promienne, oświetlające drogowskazy, by nie zbłądzić.
Cały naród zostanie oświetlony promieniami Miłosierdzia, które już wysyłane są w waszą stronę.
Miłość Boża was ogarnia i roznieca ogień wiary, miłości, pojednania, nadziei, wyzwolenia serc, oczyszczenia ducha narodu.
Wszystko padnie co złe, bo zwycięstwo Ducha Bożego nastąpi w waszym życiu duchowym a przynależnym Panu Bogu z przyrzeczenia waszego, narodowego zjednania w przysiędze Bogu Najwyższemu – miłości, wierności, poddania, oddania serc.
Naród powstanie, wspomagany z Miłosierdzia Pańskiego, bo pomocy jeszcze potrzebuje!

Wzywajcie nas do pomocy, wspomagajcie się wzajemnie, ratujcie zaciemnionych, błądzących braci i siostry, kochajcie się, wybaczajcie sobie wzajemnie a
– czas Miłosierdzia nastąpi w znakach zwycięstwa, które ujrzycie i zadziwienie was ogarnie.
Idźcie odważnie, drogi znacie, drogowskazy oświetlone, nie zbłądzicie!
Błogosławieństwa spływają na wasze głowy, serca. Kraj cały spowity troską, opieką wielką.
Narodzie ukochany!
Wskazania dane odczytujcie sercem oddanym, otwartym na bliźniego.
Światło coraz jaśniejsze przewodzi w drodze. To Światło was przenika i ochrania, bo oślepia wrogiego ducha.
Proście o to Światło Boże chroniące, otaczające cały kraj.
Więcej Światła – to wasza droga szczęśliwa, dobra, droga do zwycięstwa!
Ona błogosławiona i w pełnej troskliwości i opiece nad narodem wybranym.
Dziękuję ci, siostrzyczko droga, za twe wysłuchanie! Czynisz to dla Nieba i ziemi. Bądź błogosławiona miłością, pokojem serca i radością Nieba, a twoje sprawy tu w wysłuchaniu, polecone Najwyższemu Panu Bogu na wysokości, ku której sięgasz w swej serdecznej miłości.